zaterdag 27 juli 2013

Busrit Granada - San Carlos


Wie ooit een chickenbus nam in Centraal- of Zuid-Amerika weet dat dit onvergetelijke reiservaringen zijn.  Ik probeer dit in deze post wat te verduidelijken.  Ik beschrijf een busrit in Nicaragua in een Belgische context.
Je wil met de Lijn naar de Ardennen, een rit van pakweg 315 kilometer gelijk aan de afstand Granada - San Carlos.  Je hebt twee mogelijkheden; of je verplaatst je naar een bushalte, of je zwaait enthousiast langs de kant van de weg tot ie voorbijkomt.  Wel zorgen dat je op de juiste route staat natuurlijk.  Een kaartje kopen hoeft niet, je betaalt eenvoudigweg op de bus. Daar heb je steeds drie man tot uw dienst.  Een bruingebrande 'gerodeodeerde' chauffeur die kickt op bijna doodervaringen, een kortgespierde bagagegooier en een manusje van alles die terwijl de euro's int.  Bij de start wordt je grootste bagage op het dak gegooid. Je hoeft niet bij te betalen indien dit een varken, 50 tonnen graan, je schoonmoeder of een koelkast is.  Zolang het dak het wil dragen stelt niemand zich vragen.  Daar gaat netjes een zeil over en de lijnbus kan vertrekken.
Enkele minuten later begint het amusement dat zich een hele busreis doorzet. Op elke onmogelijke plaats liften straatverkoper(tje)s mee en proberen je vanalles aan de man te brengen.  Passeren de revue: Warme maïs, zakjes water, allerlei veelkleurig snoep, belegde broodjes, biertjes en andere frisdranken, mariabeelden en tientallen wellicht eetbare spullen waarvoor ik zelf geen naam durf te bedenken.
De meest irritante zijn ongetwijfeld de 'religieuzen' die het woord Gods komen inlepelen zoals je een gans zijn lever voedert. Met Jezusstickers voor de kleinsten, blinky Jehovaboekjes voor de pubers, timmergidsen 'De klop van de hamer van Jozef' voor de oudjes enz...  Het meest aangrijpelijke zijn kinderen die opstappen en na een minuut of vijf het hart uit de longen zingen voor luttele eurocenten. Natuurlijk telkens hits van radio Maria. Winnaar van de talentenjacht tijdens mijn transport is ongetwijfeld een jongen met cowboyhoed die menig bus(h)(g)anger omver blaast met zijn aan Justin Bieber grenzende stemvolume.  En oh ja, ik heb zijn DVD gekocht voor de promoprijs van 0,90 Euro. Heel benieuwd of er effectief iets op het schijfje gebrand staat. Het kan Herbert Verhaeghe op ideeën brengen.
Ondertussen blijft de plaats naast me gezellig leeg. Want als vreemdeling wil niemand natuurlijk naast je zitten, laat staan een babbel met je slaan. Hoe eivol de bus ook zit, rond mij blijft een aureool van 'te mijden' hangen. Best aangenaam als je op die manier de erbarmelijke lijfgeuren kan vermijden.
Wanneer het manusje van alles beslist dat de ramen open moeten, is er geen ontkomen aan. Als je net je hele ochtend aan je coiffure hebt besteed ben je eraan voor de moeite, zeker als het regent.  Weet dat op dat moment ook alles wat op plastic lijkt door het raam wordt gekegeld en vooral achteraan weer binnen vliegt.
Wie moet plassen houdt vol tot de rodeopaus de rol toiletpapier omhoog steekt en zelf de bus verlaat.  Dan begint het strijdtoneel waar het de kunst is om sneller je tuinslang af te nijpen dan de chauffeur want die wacht op niemand. Ik ben gelukkig in goeie doen en zie een dame vloekend en scheldend  achter de bus sprinten tot ze de handdoek in de ring gooit.  De volgende bus komt over vier dagen langs.  Suerte!
De carroussel van op- en afstijgende Nica's, bagage die alle kanten opvliegt en het radiovolume gedirigeerd op smaak van de rodeopaus houdt netjes aan tot aan de eindbestemming; San Carlos.
Prijs voor dit onvergetelijk staaltje volksamusement van 315 kilometer: 5,80 Euro.  Geloof me vrij, ik kan niet wachten tot ik terug richting Granada mag.  U moet dit beslist eens hebben meegemaakt voor u het bijltje erbij neerlegt!

1 opmerking:

  1. Philip, ik heb wel goed gelachen met je verslag van de rit die je hebt meegemaakt met de rodeopaus. Het meest aangrijpelijke vertel je zijn kinderen die opstappen en na een minuut of vijf het hart uit de longen zingen voor luttele eurocenten dat heb ik eens ondervonder op de Metro en inderdaad het doet je wel iets. Hup naar je volgend avontuur.
    Groetjes van ons2
    Guido & Yvette

    BeantwoordenVerwijderen