vrijdag 27 juli 2012

Lima - Santa Cruz

25-27 juli 2012 Vier vluchten en enkele korte uitstappen later slaag ik erin een eerste indruk te verspreiden. Naast mij een biljartvlak zwembad en op de achtergrond de klassieke Zuid-Amerikaanse geluiden; gepraat, muziek en druk claxonerende wegpiraten. Een duik in het zwembad is niet aan mij besteed. Niet alleen bleef de zwembroek in Kuurne met vliegangst achter, het is nog te vroeg om een slok water binnen te krijgen in dit niet erg hygiënische continent. Lima was vrij bizar. De buitenkant ontgoochelde mij, hier en daar wel wat koloniale schoonheden en grootse pleinen, maar telkens onderbroken door talloze ronduit lelijke gebouwen. Wat de Peruviaanse hoofdstad achter die muren verbergt is andere koek. Ik noem het 'schandalige schoonheid'. Overweldigende ruimtes met sierlijke beelden in bladgoud verstopt, imposante houtsculpturen vervaardigd door de grootste Spaanse meesters, een unieke schilderijencollectie van de allergrootste Vlaamse meesters... De kerk heeft hier eeuwenlang in een exubérante luxe zijn macht met hand en tand verdedigd. En dat terwijl de inheemse bevolking straatarm bleef en zonder mededogen van de overheerser de goud- en zilvervoorraden van het land voor zijn neus zag verdwijnen. Maar goed, dit gevoel van onrechtvaardigheid duwen we even aan de kant. In een Franciscaner Monastery krijgen we een unieke 15de eeuwse bibliotheek te zien en duiken de catacomben van het klooster in. En wat voor catacomben. Botten en schedels van ongeveer 25.OOO arme drommels liggen verspreid in het uitgestrekte ondergrondse gangencomplex. Hier overnachten zou pas echt 'adventure' zijn... Buiten op het centrale plein van Lima worden we getrakteerd op de wissel van de wacht van de Peruviaanse garde. En warempel, we krijgen zelfs Ollanta Humala te zien, de president van de republiek. Best aangenaam, maar als na een uur de wacht nog niet is gewisseld en het protocolaire geleuter aanhoudt, trekken we verder om het lokale bier te proeven. En eerlijk is eerlijk, het smaakt zoals altijd hemels... Daarna nemen we een taxi terug naar het hotelletje in de rijkere buurt 'Miraflores'. Een taxirit uit de duizend. Niet alleen weet de taxidriver totaal niet waar ie heen moet (ook niet altijd evident rijden zonder gps in een verroeste gocar door een stad met 9 miljoen inwoners), zijn visie over rodeo rijden en snelheidslimieten overschrijden is om nooit meer te vergeten. Over de pakweg 15 minuten rijden op doortocht doet hij er een goed uur over om terug te keren. Om dit te compenseren trakteert ie ons onderweg op snoeiharde maar sublieme muziek waardoor we ons deze rit nog jaren zullen heugen. Deze ochtend vertrokken we terug naar de Aeropuerto om de vlucht richting La Paz (Bolivië) te nemen met daarna een volgende vlucht naar Santa Cruz (waar ik nu aan het zwembad zit). Morgen nog een vlucht naar Sucre. Deze stad ligt op bijna 3.OOO meter hoogte en is de wettelijke hoofdstad. Van daaruit trekken we het echte hooggebergte in en zullen meermaals de 5.000 meter overstijgen. We stijgen dan in stappen om hoogteziekte te vermijden. Maar daarover de komende weken meer. Tot de volgende!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten