zaterdag 10 augustus 2013

Het strand van Las Peñitas

Las Peñitas of Poneloya, een verscheurende keuze tussen twee stranden op een halfuur rijden van León. Ik kies voor het eerste omwille van de gezellige verhalen die ik er over hoor. Poneloya zou meer het strand van de Nica's zijn terwijl Las Peñitas langzaam de toeristen omhelst.
Ik zou vanuit mijn buik het Nicastrand verkiezen maar de Belgische hoteldame van ViaVia overtuigt me toch om het andere te kiezen. Ik neem een iets duurdere taxi i.p.v. een bus en beklaag me dit geen seconde. De taxidriver geeft me honderduit uitleg in zijn allerbeste Spaans en levert me netjes af op het mooiste plekje van het strand. Ik betaal en geef mijn ogen de kost.
Het strand en de meertjes erbij zijn adembenemend mooi. Het leuke is dat het pas onlangs door de toeristen werd ontdekt en het er dus nog vrij onbezoedeld bij ligt. Ik drink eerst een Toña in een strandbar om alles rustig te overschouwen en besluit dan een strandwandeling te maken. Tijdens de korte afstand naar het strand passeer ik een kroegje dat me oergezellig lijkt, 'The Crazy Turtle'. Veel kans dat ik hier straks nog even stop.
Ik wandel het strand op en heb meteen al spijt geen zwembroek bij te hebben. Gelukkig kan ik de broekspijpen afritsen en al snel loop ik tot kniehoogte door het ruwe water. Enkele vermetele surfers swingen de golven op die hoog de borst nat maken om daarna schuimend hun sierlijke koprol te maken. De zon brandt snoeihard en het voornemen om tot aan Poneloya te wandelen berg ik al snel op. Na een tweetal kilometer geef ik er de verbrande brui aan en wandel terug.
De strook tussen beide stranden ligt er verlaten bij en in de verste verte is geen mens te bespeuren. De fles water raakt langzaam op en dus komt 'The Lazy Turtle' onder de hersenpan knipogen. De bar is een allegaartje aan globetrotters en de gesprekken zijn hoogst aangenaam. Een Duitse dame met een 'who the hell are you' blik, een tof Waals koppel, een Canadees, een Spanjaard en een 'we steken het niet onder stoelen of banken' homokoppel uit Florida. De Toña's stromen rijkelijk en ik weet dat het een gevaarlijke avond aan het worden is. Door het open 'raam' zien we de vissers de nacht in trekken met hun motorbootjes terwijl de zon onder de Pacific duikt. Wanneer ik even het toilet opzoek blijkt de voorlaatste bus net te zijn voorbij gereden.
Ik neem dan maar de laatste bus hotelwaarts (die is al om half acht) maar die gooit me er pas een stuk over de stad León terug uit. Niet bijster leuk maar ook geen reden om te panikeren in een land waar om de minuut wel een taxi voorbij rijdt. In het duister wandel ik richting een benzinepomp waar ik meteen opgepikt wordt door -weer eens- een oersympathieke taxichauffeur die me netjes aan het hotel afzet. De dagen zijn hier werkelijk véél te kort... En ik zeg het nog eens tot vervelens toe: Nicaragua is ongetwijfeld het veiligste land van Centraal-Amerika. Basta.

1 opmerking:

  1. Kheb het een beetje gemist wegens geen internet en das spiete weije.yvette

    BeantwoordenVerwijderen